از خدا تشکر میکنم چون امروز. بعد از 2 ماه اومدم اینجا. انقدر درگیر بودم که حتی پسورد اینجا رو یادم رفته بود. تا اینکه یه ک سی که خیلی واسم عزیزه و این وبلاک اساسا واسه اون ساخته. توو این مدت اتفاقای عجیبی واسم افتاده. درگیر یه حسه عجیب و غریب شدم. آینده ی این احساس شدیدا تاریک و مجهوله. من یه نفر رو دوست دارم چون واقعا دوست داشتنیه. احساس طرف مقابل رو بفهمم. بعضی وقتا باید رویاپردازانه فکر کنی. خدایا شکرت که میتونم حرفامو خیلی رک و راست بزنم.

پنجره ای است برای دیدار من و تو با خدا . این آخرین دفعه است که دارم وبلاگم آپ میکنم. از بودن با شما چیزهای خیلی خوبی یاد گرفتم که به عنوان یادگاری همه ی اونها رو توی صندوقچه ی دلم نگه می دارم. وبلاگم حذف نمی کنم تا هر از گاهی اگه از این طرفا رد شدین یه کوچولو به یاد منم بیفتین. و در آخر خیلی دوستون دارم و خداحافظ.

هیچ تملکی جز این نیست. که همواره دلم برای مهربانیت. اگه من عاشق دیوار بودم. ترک میخورد و یه پنجره میشد. دل من آخرین جمعه ی سال. و چه نزدیک و چه دور از هم . چه بزرگ شده بود .